ในขั้นตอนสำคัญของการสร้างสถานีอวกาศนานาชาติซึ่งใช้เวลานานกว่า 15 ปี ห้องปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ของรัสเซียชื่อเนาคาซึ่งล่าช้ามายาวนานได้เทียบท่ากับสถานีดังกล่าวโดยอัตโนมัติเมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม กระตุ้นให้ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในศูนย์ควบคุมภารกิจในฮูสตันและมอสโก แต่ภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ก็เห็นได้ชัดเจนว่าการเฉลิมฉลองนั้นเกิดขึ้นก่อนกำหนด และสถานีอวกาศนานาชาติก็ใกล้จะเกิดภัยพิบัติมากกว่าทุกครั้งในช่วงเกือบ 25 ปีที่โคจรอยู่ในวงโคจร
ในขณะที่สาเหตุที่ใกล้เคียงของเหตุการณ์ยังคงถูกเปิดเผย แต่ก็มีสัญญาณที่น่าเป็นห่วงว่า NASA อาจทำพลาดบางอย่างซ้ำแล้วซ้ำอีกซึ่งนำไปสู่การสูญเสียกระสวยอวกาศ Challenger และ Columbia และลูกเรือของพวกเขา และเนื่องจากแรงกดดันทางการเมืองดูเหมือนจะเป็นตัวขับเคลื่อนปัญหาส่วนใหญ่ มีเพียงการสอบสวนอิสระที่มีอำนาจทางการเมืองที่ร้ายแรงเท่านั้นที่สามารถย้อนกลับการกัดเซาะในวัฒนธรรมความปลอดภัยได้
ลองย้อนกลับไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น: ในกระบวนการตรรกะทางไซเบอร์ยังไม่ชัดเจนนัก ขณะที่เคลื่อนผ่านทิศตะวันตกเฉียงเหนือไปตะวันออกเฉียงใต้ของอินโดนีเซีย ดูเหมือนว่านักบินอัตโนมัติของโมดูล Nauka ตัดสินใจว่าควรจะบินออกจากสถานี แม้ว่าจะติดจริงแล้ว และเมื่อสลักที่ด้านสถานีปิด โมดูลก็เริ่มพยายามจัดเรียงตัวเองเพื่อเตรียมที่จะยิงเครื่องยนต์หลักโดยใช้ตัวปรับแรงขับดันปรับทัศนคติ ขณะที่เครื่องขับดันถูกไล่ออก ทั้งสถานีก็ค่อยๆ ลากเอียงเช่นกัน
อย่างไรก็ตาม สำหรับปัญหายุ่งยากและความผิดหวังที่น่าผิดหวัง การเป็นหุ้นส่วนระหว่างสหรัฐฯ/รัสเซียกลับกลายเป็นข้อตกลง “การพึ่งพาซึ่งกันและกัน” ที่แข็งแกร่งอย่างน่าทึ่ง เมื่อจัดการด้วย “ความรักที่ยากลำบาก” ทั้งสองฝ่ายไม่มีทางเลือกในทางปฏิบัติจริง ๆ หากต้องการให้มีมนุษย์อยู่ในอวกาศอย่างถาวร แต่พวกเขาก็ยังไม่มี ดังนั้นทั้งสองทีมจึงทุ่มเทเพื่อให้มันทำงาน และยังสามารถทำงานได้ ถ้า NASA รักษาศรัทธาด้วยวัฒนธรรมความปลอดภัยแบบดั้งเดิมและกับชีวิตของนักบินอวกาศที่เสียชีวิตในอดีตเพราะ NASA ล้มเหลว
